توارث مقاومت به زنگ زرد در گندم نان

به منظور مطالعه نحوه توارث مقاومت به زنگ زرد در گندم نان و برآورد اجزاء ژنتیکی مقاومت، نتاج F1، F2، BC1 و BC2 حاصل از تلاقی رقم مقاوم MV17 با رقم حساس بولانی همراه با والدین در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار کشت و توسط دو پاتوتیپ 134E134A+ و 166E134A+ عامل بیماری زنگ زرد در دو آزمایش جداگانه در شرایط گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی درجه مقاومت، دوره کمون (تعداد روز از زمان مایه‌زنی تا ظهور اولین جوش) و در نهایت بعد از ظهور جوش‌ها در تمام برگ‌ها، تیپ آلودگی ثبت گردید. براساس تجزیه میانگین نسل‌ها با استفاده از آزمون مقیاس وزنی، اثرهای افزایشی، غالبیت و اپیستازی (خصوصاً اثر متقابل افزایشی× غالبیت و غالبیت× غالبیت) اثر معنی‌دار در کاهش تیپ آلودگی و افزایش دوره کمون داشتند. علیرغم معنی‌دار بودن اثر افزایشی، جزء غالبیت از نقش بیشتری در کنترل صفات مورد بررسی برخودار بود. برای هر دو صفت در شرایط استفاده از هر دو نژاد، برآورد درجه غالبیت تقریباً برابر واحد بود که بیانگر غالبیت کامل مقاومت است. برآورد وراثت‌پذیری برای اجزای مقاومت از متوسط تا زیاد متغیر بود. تعداد ژن‌های کنترل‌کننده مقاومت بین 3-1 ژن برآورد گردید.